Την Κυριακή 16/3, πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Η σύσκεψη αυτή αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό στη δράση των εργατικών σωματείων, των συνδικαλιστών, των εργαζομένων που αγωνίζονται. Ήταν μια σύσκεψη ζωντανή, μαχητική, που επιβεβαίωσε την ανάγκη να συνεχίσουμε με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με ακόμα μεγαλύτερη οργάνωση, με ακόμα πιο πλατιά συμμετοχή των εργαζομένων. Σε μια περίοδο που η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δέχονται ολομέτωπη επίθεση, που οι εργαζόμενοι βιώνουν τις συνέπειες μιας πολιτικής που θυσιάζει τις ζωές μας για τα κέρδη των λίγων, η σύσκεψη αυτή ήρθε να ενισχύσει τον δρόμο του αγώνα.
Οι παρεμβάσεις, οι τοποθετήσεις και η συζήτηση που έγινε ανέδειξαν την πείρα από τη μεγαλειώδη απεργία στις 28 Φλεβάρη και τις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν. Ήταν ένας σταθμός που απέδειξε ότι όταν οι εργαζόμενοι αποφασίζουν να παλέψουν, όταν σηκώνουν κεφάλι, τότε η δύναμή τους μπορεί να τρομάξει το σύστημα. Απέναντι στην προσπάθεια κυβέρνησης και εργοδοσίας να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου, οι εργαζόμενοι απάντησαν με μαζικές, οργανωμένες, αποφασιστικές κινητοποιήσεις. Οι δρόμοι γέμισαν, οι χώροι δουλειάς νέκρωσαν, η οργή μετατράπηκε σε οργανωμένη πάλη.
Η συζήτηση στη σύσκεψη επιβεβαίωσε ότι αυτή η μάχη δεν τελείωσε. Το έγκλημα στα Τέμπη, που αποτέλεσε αφορμή για να ξεχειλίσει η οργή, δεν ήταν μια “κακιά στιγμή” ούτε ένα “ανθρώπινο λάθος”. Ήταν το αποτέλεσμα της πολιτικής που βλέπει την ασφάλεια, τη ζωή, τα δικαιώματά μας ως κόστος. Ήταν η πιο τραγική απόδειξη ότι το σύστημα αυτό, το κράτος τους, δεν μπορεί να γίνει καλύτερο, πιο “ανθρώπινο”, πιο “δίκαιο”. Δεν φτιάχτηκε για να υπηρετεί τον λαό, αλλά για να εξασφαλίζει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Γι’ αυτό δεν μπορούμε να δείξουμε καμία εμπιστοσύνη σε όσους έφεραν τους εργαζόμενους σε αυτή την κατάσταση. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, που εφάρμοσαν όλες τις αντεργατικές πολιτικές, που ιδιωτικοποίησαν, ξεπούλησαν, άφησαν τις δημόσιες υποδομές να ρημάξουν, έχουν τεράστιες ευθύνες. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι μπορούν να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ούτε έχουμε αυταπάτες για τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στην πάλη μας, να περιορίσουν τον αγώνα, να μας αφοπλίσουν.
Η σύσκεψη ανέδειξε την ανάγκη να συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, να προετοιμάσουμε τις επόμενες μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Η απεργία στις 9 Απρίλη είναι ένας κρίσιμος σταθμός. Είναι μια μάχη απέναντι στη συνολική πολιτική που επιτίθεται στη ζωή μας, που θέλει τους εργαζόμενους φτηνούς, αναλώσιμους, χωρίς φωνή και δικαιώματα.
Από τη σύσκεψη αναδείχθηκε ότι το επόμενο διάστημα απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια, περισσότερη οργάνωση, πλατιά συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς. Προετοιμάζουμε την απεργία με Γενικές Συνελεύσεις, με συγκεντρώσεις, με εξορμήσεις. Δεν αφήνουμε κανέναν εργαζόμενο έξω από αυτή τη μάχη. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της.
Η σύσκεψη επιβεβαίωσε, επίσης, ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε κανέναν μόνο του απέναντι στα προβλήματα που γεννά αυτή η πολιτική. Η ακρίβεια, οι πλειστηριασμοί, οι απολύσεις, η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αλλά πλευρές του ίδιου προβλήματος. Χρειάζεται ενιαίος αγώνας. Οι εργαζόμενοι, μαζί με τη νεολαία, τους μικρομεσαίους, τη φτωχή αγροτιά, πρέπει να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο αντίστασης και ανατροπής.
Μέσα από τη σύσκεψη βγήκαμε πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε. Η ιστορία του εργατικού κινήματος δεν γράφεται με υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, αλλά με αγώνες, με συγκρούσεις, με νίκες. Η απεργία στις 9 Απρίλη και η Πρωτομαγιά, οι μάχες στους χώρους δουλειάς είναι τα επόμενα μεγάλα μας ραντεβού.
Η σύσκεψη έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα: Δεν κάνουμε πίσω. Δεν σταματάμε. Δυναμώνουμε τον αγώνα μας, την οργάνωσή μας, την αλληλεγγύη μας. Με περισσότερη αποφασιστικότητα, με περισσότερη μαχητικότητα, συνεχίζουμε για να βάλουμε φρένο στην πολιτική που μας τσακίζει, για να ανοίξουμε τον δρόμο για τη ζωή που μας αξίζει.